In het kader van het afstudeervak Beeldende Kunst / Toegepaste Vormgeving 2 ga ik op zoek naar deze ruimtes in de echte wereld en vertaal ze naar twee-dimensionale imaginaire vertrekken waar herinneringen en verhalen in opslag gaan.

he•mi•sfeer (de, zelfst.naamw.; m./v.) Uitspraak: [hemi'sfer] Verbuigingen:hemisferen (meerv.) (Oudgrieks: Hεμι (hemi) = half/helft en Sπηαιρα (sphaira) = "bol") kan verwijzen naar: 1. linker of rechter deel van de hersenen medisch; cerebrale hemisfeer; synoniem: hersenhelft; 2. helft van de aardbol, halfrond; zuidelijke of noordelijke hemisfeer.

ver•haal (het, zelfst.naamw. Uitspraak:[vərˈhal] Verbuigingen:ver|halen (meerv.) verslag van echte of gefantaseerde gebeurtenissen - verhalen vertellen, het scheppingsverhaal, vertelling, geschiedenis, persoonlijk verslag geven, op verhaal komen (herstellen van een indrukwekkende of vermoeiende gebeurtenis).

her•in•ne•ring (de; v; meervoud: herinneringen) - het herinneren; dat wat je je herinnert; geheugen. De terugkeer in het bewustzijn van feiten en ervaringen, in de regel uit eigen belevenis als functie van het geheugen.

natasja exel, student dbkv, cohort 2010, beeldend afstuderen: juni 2014, begeleiders: willem tanja - tiemen voorhorst



vrijdag 28 maart 2014

theorie #1

Theorie behandel ik in de we-vorm, en dan verzin ik er een klasje bij. Ik doe tenslotte een docentenopleiding. Daar gaan we:

Waar gaan we het over hebben in dit proces? Over verhalen vertellen, ofwel, je eigen verhalen vertellen. Zoals ik mijn eigen verhaal heb vertelt bij BKO1 (zie inleiding #3).

We weten dat iedereen altijd zijn eigen verhalen vertelt, want ieders verhalen zijn uniek. Ook als je ze met een groep hebt meegemaakt, zal iedere deelnemer zijn eigen herinnering aan het verhaal hebben en zijn eigen rol spelen (ja, de hoofdrol). Het zijn unieke verhalen uit je eigen hemisferen.
Er zijn drie dingen die de basis vormen van hoe een verhaal zich vormt:
1.  herinneringen
2.  bewustzijn
3.  identiteit

Je denkt er nu misschien aan om iets anders te gaan doen, maar blijf toch nog even zitten, want dit wordt interessant en inzichtelijk. We hebben een stevige theoretische basis nodig voor de rest van het proces. Op los zand kunnen we geen (geheugen)paleis bouwen.

Drie definities:
her·in·ne·ring (de; v; meervoud: herinneringen) - het herinneren; dat wat je je herinnert; geheugen

be·wust·zijn (het; o) - het beseffen en kennen van het bestaan van iets of van zichzelf

iden·ti·teit (de; v) - gelijkheid: je identiteit bewijzen; bewijzen dat je de persoon bent voor wie je je uitgeeft; eigen karakter
Wat maakt jou, jou? Zijn het de dingen die je weet, de mensen die je ontmoet hebt, de plaatsen waar je geweest bent, de ervaringen die je opgedaan hebt? Of is het dieper gelegen? Is het iets wat minder tastbaar is, dat jouw essentie vangt? Sommigen noemen het je ziel, anderen je identiteit. In ieder geval, de wetenschap is op zoek. En ze vinden antwoorden, in onze hersenen. In de hemisferen, waar wij worden wie we zijn.

De wetenschap gelooft dat dromen de diepe kern van een persoon kunnen onthullen en dat ze daarmee een glimp kunnen opvangen van de identiteit van de persoon. De ontwikkeling van het omzetten van dromen naar beelden op een scherm is nu in volle gang.
Onze herinneringen vormen ons bewustzijn en onze identiteit, dit proces duurt ons leven lang en is altijd actief. Wat we ook doen en waar we ook zijn, onafgebroken worden onze subjectieve reflecties op indrukken uit de buitenwereld gekoppeld aan onze herinneringen en emoties.

Een herinnering is een ervaring uit het verleden die is opgeslagen in het geheugen als onderdeel van het langetermijngeheugen. Een uitgebreid kennisnetwerk dat door betekenisvolle begrippen verbindingen legt.
Herinneringen zijn niet altijd betrouwbaar. Ze eroderen in de loop der tijd, ze veranderen en vervagen. Dit heeft te maken met tijd en hoeveelheid - dus niet direct met ouderdom (geruststellende noot). Details gaan verloren en de gaten die ontstaan vul je zelf in met nieuwe beschrijvende details, die waar of niet waar zijn. Deze herinneringen gaan hun eigen leven leiden in je geheugen en zijn de bouwstenen van je identiteit: specifieke verhalen en anekdotes die vertellen wat jou, en alleen jou jou maakt.

 
Mijn moeder met familie in 1956. Zo zou een serie beelden uit het geheugen er uit kunnen zien: onscherp, vreemde compositie, wisselende personages en het lijkt te bewegen. De betekenis en het verhaal zijn voor ons vreemd, we kijken een wereld in uit het verleden die is opgeslagen in misschien wel tien geheugens.
Bronnen
http://www.wetenschap24.nl/nieuws/artikelen/2014/Januari/bewustzijn-uit-een-buisje.html
http://www.sciencechannel.com/tv-shows/through-the-wormhole
http://www.vandale.nl/
foto-archief familie Exel

Jullie mogen gaan!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten