Theorie behandel ik in de we-vorm, en dan verzin ik er een klasje
bij. Ik doe tenslotte een docentenopleiding. Daar gaan we:
Waar gaan we het over hebben in dit proces? Over verhalen vertellen,
ofwel, je eigen verhalen vertellen. Zoals ik mijn eigen verhaal heb vertelt bij
BKO1 (zie inleiding #3).
We weten dat iedereen altijd zijn eigen verhalen vertelt, want
ieders verhalen zijn uniek. Ook als je ze met een groep hebt meegemaakt, zal
iedere deelnemer zijn eigen herinnering aan het verhaal hebben en zijn eigen
rol spelen (ja, de hoofdrol). Het zijn unieke verhalen uit je eigen hemisferen.
Er zijn drie dingen die de basis vormen van hoe een
verhaal zich vormt:
1.
herinneringen
2.
bewustzijn
3.
identiteit
Je denkt er nu misschien aan om iets anders te gaan doen, maar blijf
toch nog even zitten, want dit wordt interessant en inzichtelijk. We hebben een stevige theoretische basis nodig voor de
rest van het proces. Op los zand kunnen we geen (geheugen)paleis bouwen.
Drie definities:
her·in·ne·ring
(de; v; meervoud: herinneringen) - het herinneren; dat wat je je herinnert;
geheugen
be·wust·zijn
(het; o) - het beseffen en kennen van het bestaan van iets of van zichzelf
iden·ti·teit
(de; v) - gelijkheid: je identiteit bewijzen; bewijzen dat je de persoon bent
voor wie je je uitgeeft; eigen karakter
Wat maakt jou, jou? Zijn het de dingen die je weet, de mensen die je
ontmoet hebt, de plaatsen waar je geweest bent, de ervaringen die je opgedaan
hebt? Of is het dieper gelegen? Is het iets wat minder tastbaar is, dat jouw
essentie vangt? Sommigen noemen het je ziel, anderen je identiteit. In ieder
geval, de wetenschap is op zoek. En ze vinden antwoorden, in onze hersenen. In
de hemisferen, waar wij worden wie we zijn.
De wetenschap gelooft dat dromen de diepe kern van een persoon kunnen
onthullen en dat ze daarmee een glimp kunnen opvangen van de identiteit van de
persoon. De ontwikkeling van het omzetten van dromen naar beelden op een scherm
is nu in volle gang.
Onze herinneringen vormen ons bewustzijn en onze identiteit, dit
proces duurt ons leven lang en is altijd actief. Wat we ook doen en waar we ook
zijn, onafgebroken worden onze subjectieve reflecties op indrukken uit de
buitenwereld gekoppeld aan onze herinneringen en emoties.
Een herinnering is een ervaring uit het verleden die is opgeslagen in
het geheugen als onderdeel van het langetermijngeheugen. Een uitgebreid
kennisnetwerk dat door betekenisvolle begrippen verbindingen legt.
Herinneringen zijn niet altijd betrouwbaar. Ze eroderen in de loop
der tijd, ze veranderen en vervagen. Dit heeft te maken met tijd en hoeveelheid
- dus niet direct met ouderdom (geruststellende noot). Details gaan verloren en
de gaten die ontstaan vul je zelf in met nieuwe beschrijvende details, die waar
of niet waar zijn. Deze herinneringen gaan hun eigen leven leiden in je
geheugen en zijn de bouwstenen van je identiteit: specifieke verhalen en
anekdotes die vertellen wat jou, en alleen jou jou maakt.
Mijn moeder met familie in 1956. Zo zou een serie beelden uit het geheugen er uit kunnen zien: onscherp, vreemde compositie, wisselende personages en het lijkt te bewegen. De betekenis en het verhaal zijn voor ons vreemd, we kijken een wereld in uit het verleden die is opgeslagen in misschien wel tien geheugens.
Bronnen
http://www.wetenschap24.nl/nieuws/artikelen/2014/Januari/bewustzijn-uit-een-buisje.html
http://www.sciencechannel.com/tv-shows/through-the-wormhole
http://www.vandale.nl/
foto-archief familie Exel
Jullie mogen gaan!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten