'Herinneringen worden geherbergd in de wijde verborgenheid van het geheugen, in ontoegankelijke en niet onder woorden te brengen ruimten. Metaforen, ontoereikend en onmisbaar tegelijk, herscheppen het geheugen in een quasi-ruimte. Een inwendige plaats die geen plaats is. Wat we ons herinneren halen we tevoorschijn uit wonderbaarlijke...laten we het maar kamers noemen.' - Augustinus (354 - 430 na Chr.), Belijdenissen, Boek X
In het kader van het afstudeervak Beeldende Kunst / Toegepaste Vormgeving 2 ga ik op zoek naar deze ruimtes in de echte wereld en vertaal ze naar twee-dimensionale imaginaire vertrekken waar herinneringen en verhalen in opslag gaan.
he•mi•sfeer (de, zelfst.naamw.; m./v.) Uitspraak: [hemi'sfer] Verbuigingen:hemisferen (meerv.) (Oudgrieks: Hεμι (hemi) = half/helft en Sπηαιρα (sphaira) = "bol") kan verwijzen naar: 1. linker of rechter deel van de hersenen medisch; cerebrale hemisfeer; synoniem: hersenhelft; 2. helft van de aardbol, halfrond; zuidelijke of noordelijke hemisfeer.
ver•haal (het, zelfst.naamw. Uitspraak:[vərˈhal] Verbuigingen:ver|halen (meerv.) verslag van echte of gefantaseerde gebeurtenissen - verhalen vertellen, het scheppingsverhaal, vertelling, geschiedenis, persoonlijk verslag geven, op verhaal komen (herstellen van een indrukwekkende of vermoeiende gebeurtenis).
her•in•ne•ring (de; v; meervoud: herinneringen) - het herinneren; dat wat je je herinnert; geheugen. De terugkeer in het bewustzijn van feiten en ervaringen, in de regel uit eigen belevenis als functie van het geheugen.
natasja exel, student dbkv, cohort 2010, beeldend afstuderen: juni 2014, begeleiders: willem tanja - tiemen voorhorst
woensdag 28 mei 2014
proces #5
maandag 26 mei 2014
statement #3
...het is een beproeving. Zonder Pierre en Elibart was er geen statement. Mocht het ooit koud worden in het LAB, dan krijgen zij de helft van mijn cape. Meer heb ik daar niet over te zeggen.
Ik vouw
en rijg, prik en naai mijn woorden en beelden aan elkaar en in elkaar. Ik wikkel ze in hun kaft en plet ze onder de 3,5 kilo aan woorden van Hugh en John, ofwel Algemene Kunstgeschiedenis van de edele heren Honour & Fleming.
Ik pak
ze in. En zonder briefje gaan ze morgen naar school.
- om hopelijk kort te verblijven in de postvakjes van de vier docenten waar ik volgende week dinsdag een afspraak mee heb op de eerste verdieping in een mij onbekende ruimte -
vrijdag 23 mei 2014
statement #2
'Als we slapen, een delirium ondergaan of het moment van sterven beleven, hernemen de beelden van de verhalen in de herinnering hun levendigheid. Onze geest keert zich dan naar binnen en vindt de negatieven die, als ze zich vertalen naar opeenvolgende beelden, als een droom kunnen verschijnen.'
Ik sorteer
teksten en eigen foto's en andermans beelden en oude illustraties en reuzen uit het verleden en leg verbanden met mijn geheugenpaleis. Ik plaats ze in de ruimtes die ik zo zorgvuldig leeggelaten had. Het lijkt ineens zo vol.
Ik corrigeer
en knip wat ik eerder nog zo mooi vond in stukken en plak het op alternatieve plaatsen of laat het verdwijnen in de schemerzone. Misschien voor later. Laatjes genoeg in mijn paleis.
donderdag 15 mei 2014
even a brick wants to be something
'Great architecture is only going to come from your passion. And even that won't assure you a job. Louie Kahn, died in a men's room in Penn Station for days no-one claimed the body. The money men did not weep, because the great ones are impossible to deal with, they're a pain in the ass because they know that if they do their jobs properly, if they just once get it right they can actually lift the human spirit, take it to a higher place.
Louis Kahn said that even a brick wants to be something. A brick wants to be something. It aspires. Even a common, ordinary brick wants to be something more than it is. Wants to be better than what it is. And that is what we must be.'
Woody Harrelson als David Murphy, docent architectuur in de film Indecent Proposal, 1991
Louis Isadore Kahn
woensdag 14 mei 2014
statement #1
Carthago |
Metaforen [...]
De metafoor die het meest onveranderd is gebleven en tot de dag van vandaag gebruikt wordt is die van Aurelius Augustinus (354 - 430 na Chr.). Deze Romeinse theoloog en filosoof schreef in Boek X van de Belijdenissen over paleizen, gebouwen, bergplaatsen, holen en schatkamers als beelden van het geheugen waarin men zijn herinneringen 'herbergt'. Augustinus ontleende zijn metaforen aan de legendarische stad Carthago. Dit was zijn directe omgeving waar zich paleizen bevonden die hij van binnen en buiten kende. Hij nam deze architectonische structuren op in zijn gedachten als locatie voor het bewaren van zijn herinneringen en verhalen. De metafoor van de loci ontstaat.
donderdag 8 mei 2014
proces #4
maandag 5 mei 2014
proces #3
door mijn directe omgeving (de school) en registreer (fotografeer) de negentiende-eeuws naar nieuwe zakelijkheid aangepaste architectuur. Door de verbouwing en herverdeling van ruimtes zijn er veel lege en verlaten vertrekken. Het is zonnig en ze baden in licht en schaduwen.
Ik manipuleer
de geregistreerde beelden zoals ons geheugensysteem dat ook zou doen. De scherpte verdwijnt en een serene rust daalt neer over de beeldaspecten. Ons geheugensysteem voegt beeldfragmenten die via de zintuigen zijn binnen gekomen opnieuw samen tot herkenbare beelden. Dat is wat ik doe ... op het externe geheugen van de computer.
studie van een samengesteld beeld: een ruimte uit het geheugenpaleis, de vogel is symbolisch voor de 'opgeslagen' herinnering of het verhaal dat hij vertegenwoordigt |
Ik reproduceer
dit beeld bijna op onze menselijke maat. Hangt het op ooghoogte dan is het alsof je de imaginaire ruimte inkijkt - alsof hij werkelijk bestaat.
Op school zoek ik een loci waar ik dit beeld met (wondere) Willem Tanja, mijn eerste begeleider, kan bespreken. Ik hol weer.
ik hol langs de buitenkant waar de negentiende eeuw de twintigste ontmoet en contact maakt door een moderne glazen hal |
daarbinnen moet ik zijn |
daar in de hal, op de sporen van mijn voorgangers, kom ik met Willem tot een begrip en opvatting van beeldaspecten en uitvoering - beeld links 91 x 175 cm |
Ik moet even zitten
het liefst in één van mijn vertrekken, ga je mee? Er is geen tv en geen internet, een boekje kun je wel meenemen of helemaal niets. Durf je dat, een beetje niets doen in de schemerzone?