proces #3

Ik hol

door mijn directe omgeving (de school) en registreer (fotografeer) de negentiende-eeuws naar nieuwe zakelijkheid aangepaste architectuur. Door de verbouwing en herverdeling van ruimtes zijn er veel lege en verlaten vertrekken. Het is zonnig en ze baden in licht en schaduwen.

Ik manipuleer

de geregistreerde beelden zoals ons geheugensysteem dat ook zou doen. De scherpte verdwijnt en een serene rust daalt neer over de beeldaspecten. Ons geheugensysteem voegt beeldfragmenten die via de zintuigen zijn binnen gekomen opnieuw samen tot herkenbare beelden. Dat is wat ik doe ... op het externe geheugen van de computer.



studie van een samengesteld beeld: een ruimte uit het geheugenpaleis, de vogel is symbolisch voor de 'opgeslagen' herinnering of het verhaal dat hij vertegenwoordigt

Ik reproduceer

dit beeld bijna op onze menselijke maat. Hangt het op ooghoogte dan is het alsof je de imaginaire ruimte inkijkt - alsof hij werkelijk bestaat.

Op school zoek ik een loci waar ik dit beeld met (wondere) Willem Tanja, mijn eerste begeleider, kan bespreken. Ik hol weer.



ik hol langs de buitenkant waar de negentiende eeuw de twintigste ontmoet en contact maakt door een moderne glazen hal

daarbinnen moet ik zijn

daar in de hal, op de sporen van mijn voorgangers, kom ik met Willem tot een begrip en opvatting van beeldaspecten en uitvoering - beeld links 91 x 175 cm

Ik moet even zitten

het liefst in één van mijn vertrekken, ga je mee? Er is geen tv en geen internet, een boekje kun je wel meenemen of helemaal niets. Durf je dat, een beetje niets doen in de schemerzone?

proces #2

Een lokaal, in het voorbijgaan gezien. Een lege ruimte die we allemaal kennen, begrijpen, en in onze herinnering opnieuw op kunnen bouwen ....

... wordt een ruimte die past in ons geheugenpaleis. We herinneren het licht en de plekken waar we iets kunnen achterlaten, opbergen en neerzetten om later weer terug te vinden. Dit is een geschikte structuur om mee te bouwen.

Ik blijf hier nog even. Ik pak een stoel en schuif aan tafel. Mijn armen lijken te zweven boven het blad. Ik leg mijn hoofd op mijn armen, draai mijn gezicht naar het licht en sluit mijn ogen... doe je de deur achter je dicht?

er gaat iets gebeuren ...

winds in the east, mist coming in
like somethin' is brewin' and bout to begin
can't put me finger on what lies in store
but I fear what's to happen
all happened before ...

Bron: 

P.L.Travers, Mary Poppins

proces #1

Ik sluip met mijn camera door de school, in het holst van de avond (!) en het felst van de middag. Ik fotografeer ruimtes die eigenlijk dicht zijn, ruimtes die open en verlaten zijn, ik verplaats werkstukken en meubels, verstop me achter deuren en onder tafels, ontdek kasten en nissen, lig in een kronkel om die groene bank op de foto te krijgen en moet enorm vieze, achtergelaten bekers wieberen voor het hogere doel.

Ik voel een collectie aankomen....

ik zie jou....

onderzoek #7

Ik zie een interessante aflevering van het programma Through the wormhole, waarin (de altijd leuke) Morgan Freeman ons meeneemt naar een laboratorium waar de werking van het geheugen wordt onderzocht. De wetenschappers weten dit op fantastisch eenvoudige wijze te illustreren door op een vel papier een tekst in inkt te schrijven en deze doormiddel van een paar druppels water uit te laten lopen.
Je begrijpt het al, de net-geschreven tekst staat voor de gebeurtenis, de uitgelopen en onduidelijk leesbare tekst voor de herinnering.

Ik heb ook een voorbeeld van een gebeurtenis en de herinnering daaraan:

De gebeurtenis.
 

De herinnering aan de gebeurtenis.

Bron:
http://www.sciencechannel.com/tv-shows/through-the-wormhole

onderzoek #6

Ik vond dit beeld van Deborah Ascheim uit 2013.
Het is een landschap van verkeerd herinnerde gebouwen en structuren. Zij bouwde vanuit haar geheugen naar aanleiding van een beeld dat eerder, in 2000, gemaakt had.

Het werd een totaal andere installatie. Zij noemt het eerdere beeld een conceptuele blauwdruk voor het nieuwe beeld. Ze bouwt haar vervormde en droomachtige geheugenbeelden na. Het wordt een getrouw beeld dat de onherroepelijke cyclus van vergeten en verkeerd herinneren laat zien.

Evenflow, 2000

threshold, 2013

Bron:
www.deborahschheim.com

geheugenpaleizen

Ter illustratie: hoe zou een geheugenpaleis er uit kunnen zien als je hem ziet? Zo dus.

een meneer met geheugenpaleis (en schip) van het Nationaal Archief

(ex) klasgenoot Marianne Oosterhuis stuurde mij deze leuke cover van dit luchtig kasteel