inleiding #3

Het is december 2013 en ik lees Roodkapje honderd keer, bekijk al mijn studies nog een keer en trek de mantel wat dichter om mij heen. Tijd om een definitief beeld te maken voor BKO1 dat het kader aan zal geven voor het beeldend afstuderen:

Ik duik in het collectief geheugen van mijn familie. In het beeldmateriaal dat ik verzamel herken ik gezichten, situaties en herinner ik mij een subjectief verleden (oftewel vele boeiende, zelfverzonnen gebeurtenissen waar nu warempel toch een plaatje bij hoort).

Mijn zelfportret moet het verhaal uit het verleden aanvullen en is bedoeld als beeld van de hedendaagsheid. Het gaat om het nu aanwezig zijn, in deze tijd. De nadruk ligt dus niet op de perfecte weergave. Vandaar de gekozen techniek: zelfontspanner aan en giechel voor de lens.

 

 

De elementen van Roodkapje vertegenwoordigen de fantasie die mijn herinneringen kleurt. Zoals de wolf.

 

 

Ook maak ik vele foto's voor verhalende beschrijving van het verhaal. Zeer onmisbaar beeldmateriaal, zoals deze:

 

 

 

Door het gebruik van bovenstaande sleutelbegrippen ontstaat er een verhaal dat in grote lijnen personen en situaties weergeeft die de kern van het verhaal vormen en waar beschrijvende details aan toegevoegd worden.

 

Het is januari 2014 en het is klaar: de subjectieve waarheid van een al dan niet fictief verhaal.

 

 

...en ze leefden.